۲۸.

میدونی؟ من در کل راضی‌ام. غر زدنامو نبین چون خودمم دلیلشو نمیدونم، ولی قلبا که خوشحالم. مثلا الان مدل ارتباطمون رو واقعا دوست دارم، اللخصوص اخیرا که فرکانس های کوچیکی میدی بهم. کجای دنیا میتونی رابطه به این قشنگی پیدا کنی که همه‌چیز زیرزیرکی پیش میره و انقدر زیبا و سرگرم کنندست؟ زیرچشمی نگاه‌ کردنا. زیرپوستی ابراز محبت کردنا. زیرپوستی پالس فرستادنا. تو زیبایی و هرچیزِ مربوط به تو، زیباتر. # راستش کمی هم از تعویق کنکور خوشحال شدم؛ چون این احتمال رو میدادم که حداقل تا نتایج اولیه که رتبه‌ ها اعلام‌ شن، حرفی نخواهی زد و با این حساب، تعویقِ کنکور، یک‌ماه بیشتر با همین مدل ارتباطی کنارهم نگهمون میداره. یا مثلا، من سه‌ماه فرصت دارم که به وزن ایده‌آلم برسم تا حدی، دکتر پوست میرم و از شر این جوش‌ها خلاص میشم، این موهای سیاه که بخاطر تو دو ساله مدل پسرونه به خودشون نگرفتن، کمی از شونه‌هام بیشتر پایین میریزند و خلاصه، همه‌چیز برای یک دیدارِ رویایی و اتفاقاتِ رویایی‌تر توی مردادماه محیاست. # بین دو تا چهار هفته فرصت بیشتر دارم برای آزمون و تحلیلِ بیشتر، و این کم چیزی نیست. # غر زدنام دلیلی جز دلتنگی برای تو نداره. که خیلی بی‌انصافیه اگه بخوای با وجود چهارماه‌ونیم ندیدنت و طولانی شدنش به مدت نُه‌ماه، این ابراز کلافگی رو هم ازم بگیری. عزیزم، دلم برای دستپاچه شدنم وقتی با سبزِ خوشرنگِ چشات بهم زل میزنی تنگ‌ شده. برای "فقط‌تماشا‌کردنت" هم، همینطور.